CENNETİN ÖTEKİ YÜZÜ.. (2)

Yaşları 100 ile bin arasında değişen sedir ve ladin ağaçlarının arasından geçip, Softalar yaylasına vardığımızda saat 18.15’i gösteriyordu…

Uşak Pınarı’nın buz gibi suyunu içip, küçük uçakların inebileceği aşağıdaki yemyeşil vadiye büyük bir hayranlıkla bakıyoruz…

Ben diyeyim 15, öteki ise 30 nizami ölçülerde futbol sahası olabilecek büyüklükte bir vadi burası…

Yayla turizmi ve dağ turizmi için buradan daha güzel bir cennet ne duydum ne de gördüm!...

Orman yolunun bu vadiye ulaşmasına da bir şey kalmamış…

Özellikle, sayın turizmcilerimiz mutlaka görmeliler bu cenneti…

Gün kararmadan 1500 metreye geri döndüğümüzde, dev sedir ağacında asılı yüzülmüş oğlak, parçalara ayrılmaya başlanmış bile…

Çatal Oluk’un hemen yanında yakılan ateşte etleri pişirmeye hazır…

Lezzetine doyulmaz eti ye, suyu iç, otur bir daha, bir daha ye… Soğanı, domatesi, biberi, taze naneyi, maydanozu ve de karpuzu…

Gürül gürül yanan ateşe rağmen üşüyor, montlarımızı giyiyoruz… Akşamın önünde otomobillerimizle 15 dakikalık mesafedeki köye geri dönerken…

Cennetin öteki yüzü değil, tam içi burası…

Adı Pınarbaşı Köyü… (eski adı ise Manavul)

Beni davet edip, 42 yaşında cenneti keşfetmeme imkan sağlayan başta müteahhit Mustafa Altınkaynak ile, ailece evinde ağırlayan Derneğin Başkan Yardımcısı Mustafa Doğan’a, değerli eşine ve üç kızına teşekkürden de öte minnet borçluyum…

Pınarbaşı Muhtarı Süleyman Doğan, Zir. Müh. Adem Altındal, Ramazan Ceylan, Yusuf Gültekin, Ahmet Kaplan, Cengiz Doğan, Mustafa Altıner, Hüseyin Gümüş, Kasap İbrahim Duran, Aşçı Hüseyin Özçelik, Kahveci Mehmet Yılmaz ve Ahmet Cansu’ya da gösterdikleri yakın ilgilerinden dolayı teşekkürlerimi bildirmek istiyorum…

Bu arada aklıma geldi, 2 bin metreye yürürken bir taşın üstünde oturan başı sarıklı, nur yüzlü bir dedeye rastladım… Resmini çekip, elini öptüm… Yaşını sorduğumda “20” diye cevap verdi…

Israrla asıl yaşını sordum 90’nın üzerinde olduğunu söyledi…

Bana, nereli olduğumu sordu, “Antalyalıyım” dedim…

Eliyle o güzel sakallarını sıvazlayıp, “Ben hayatımda bir kere gittim Antalya’ya” deyip yakasını silktikten sonra “Siz” dedi, “nasıl yaşıyorsunuz o cehennemde…!”

Kendi kendime sordum daha sonra…

Sahi biz yaşıyor muyuz!!!

Pınarbaşı köyünün halen Manavgat’ta öğretmenlik yapan bir de ozanı var… Adı Abdullah Gencer…

Keşkek Şenliğine sazıyla, sözüyle renk katanlardan birisiydi Gencer…

İşte özel olarak “Keşkek Şenliği” için yazıp, sazı eşliğinde okuduğu deyişinde, köyünü ve özelliklerini şöyle anlatıyor… (Keşkek ya da Keşkef, iki türlümde söyleniyor)

***

Ana maddesi buğday

Aşçı Hüseyin’e kolay

9 Ağustos’ta bu ay

Gelin Keşkef Bayramına

Buyrun Keşkef bayramına

Köyüm yeşillik içinde

Toros dağının dibinde

İşin sırrı döğmesinde

Gelin Keşkef bayramına

Ayvamız var, narımız var

Dağlarında karımız var

Üzüm incir, darımız var

Gelin Keşkef bayramına

Yorulana buz gibi su

Terletmez kavak gölgesi

Şirin bir toros bölgesi

Gelin Keşkef bayramına

Eres, baklası süzülür

Dibekte bupday dövülür

Dostluk, kardeşlik günüdür

Gelin Keşkef bayramına

Hizmet edelim bu köye

Olalım derneğe üye

Doyulmaz şu güzelliğe

Gelin Keşkef bayramına

Kalplere sevgi dolsun

Herkes köyde huzur bulsun

Bayramımız kutlu olsun

Gelin Keşkef bayramına

***

Pınarbaşı köyünün yetiştirdiği bir öğretmen daha var, adı Mehmet Keleş…

Keşkek Şenliğinde mikrofonu elinden düşürmeyen Keleş, sunuculuğun yanı sıra yaptığı espriler ve okuduğu şiirlerle daima en önde oldu…

Akseki’nin Kuyucak kasabasında öğretmenlik yapan Mehmet Keleş’in bir şiiri var ki, Pınarbaşı köyünün gerçeklerini dile getiren, insanı düşündüren…

İşte Mehmet Keleş’in bu şiiri…

***

Bir ev orada bir ev burada kalmış

Kırk yıllık ağaçlar kurumuş kalmış

Sorun bizim köyün olmuş

Gel hele gülüm gel hele

Afarın avlusunda ne oğlak, ne kuzu kalmış

Çimide ki çeşme kurumuş kalmış

Komşu köy bize il olmuş

Gel hele gülüm gel hele

Köreceden gözüken güz yolu viran olmuş

Evlekteki kardelen çiçekleri kaybolmuş

Çatal Oluk komşu köye il olmuş

Gel hele gülüm gel hele

Karaca ağaçtan sohtalara yol almış

Katran (Sedir) ağaçları ster ster satılmış

Sorun, dönmüş bizim köyün olmuş

Gel hele gülüm gel hele

***

İki günlük bu yazı dizisinde, cennetin öteki yüzünü anlatmaya çalıştım sizlere…

Ama bir şeyi unuttum… Akseki’ye bundan tam 12 yıl önce gitmiştim… Eski yoldan…

Şimdiki yoldan gitmek ise büyük bir zevk…

Otoyoldan farksız, üç şeritli bu muhteşem yolu açan Karayolları 13. Bölge Müdürü (Onu da aldılar elimizden) Sayın Altan Ayağ’a ve tüm emeği geçenlere de yeri gelmişken teşekkürlerimizi iletelim…

Tırmanma şeritleriyle Avrupa standartlarında böyle muhteşem bir yaptıkları için...