Hey gidi günler hey

Hiç unutmam. Seneeeee 2021. Aylardan ocak. Bundan tam 12 ay önce. Yani nereden baksan  koskoca bir 360 gün önce falan. 

O zamanlar para kıymetli. Yılbaşının ertesi günüydü. Sabah çıktım dışarıya, korkusuzca gittim markete. Göğsümü gere gere şarküteri reyonunun önüne geçtim ve elimi uzattım, kaşarıydı, kremiydi, beyazıydı demeden aldım peynirleri. Yan taraftaki zeytinlere de acımadım, yumurtaya da. Önüme geleni aldım. Yılın ilk kahvaltısını şöyle kallavice yapayım istedim.Dedim ya, o zamanlar para daha kıymetli. Hiç almasan en azından yüzer gram alabiliyorsun. Annemin, babamın zamanında küpüyle alırlarmış ama olsun. Dediğim gibi; o zamanlar para kıymetli. Ben de en az yüzer gram aldım. Eve giderken simit bile aldım. Evde çay da var nasıl olsa. Öyle yakala, yakalalardan değil. Basmışım parasını almışım. Bahsettiğim zamanlar nereden baksan koca bir yıl önceleri. 

Eve gidince çayımı da demledim, kahvaltımı hazırladım, simitimi ısıttım, tost bile yaptım. O zamanlar ekmek de alabiliyorduk. Bu günkü gibi değil. Kahvaltımı yaptım, üzerine de yaktım tütünümü. Bu konu biraz sıkıntılı. Yaklaşık beş yıldır sarma içiyorduk, bütün millet hırlaya hırlaya birbirine baka, baka geziyordu ama olsun, tütün de olsa alabiliyorduk o zamanlar. 

Sarmamı da tüttürdükten sonra, arkadaşlarla buluşmaya gittim. Giderken benzinliğe uğradım,

-fulle dedim. 

Böyle iyi havam oluyordu. 

Halbuki arabamın deposu en fazla çeyrek depo eksilirdi hep. Çok eksilince sanki dolduramam diye korkardım. O zamanlar böyle de değildi. 

Şimdilerde arabanın değeri yirmibeşbin lira olsa, yıllık yakıta vereceğin para otuzbin lira. Yani bir yılda yakıta ödediğin para arabanın değerini geçiyor. O zamanlar öylemiydi ya?...

Ama o zamanlar da gözlerimiz ışıl ışıl değildi. 

Rabbim bir yerden alınca diğer yerden veriyor işte... 

Hakan ALGAN