ŞÜKREDEBİLİN

ŞÜKREDEBİLİN
Hastaneye geldiğimde doktorlar henüz gelmemişti. Ben de hastanede hastalar arasındaki sizin neyiniz var? Yapma ya, ahlar vahların olduğu klasik sohbetleri sevmediğim için beklerken yanımda getirdiğim kitabı okumaya başladım. Birkaç dakika sonra yan gözle gördüğüm koltuk değnekli ve daha sonra benden 8 yaş büyük olduğunu öğrendiğim birisi geldi, yanıma oturdu.
“Sizin neyiniz var?”
Dayı Allah aşkına sabahın köründe MS polikliniğine gelmiş birisinin neyi olabilir?
“Nezleyim demeyi çok isterdim ama beklediğim poliklinik buna pek müsait değil.”
“MS misiniz?”
“Evet”
“Ama siz iyisiniz.”
İyi olduğum için çok özür dilerim. Bir de bu vardır. Hekimler her seferinde bas bas bağırır ama nedense biz dinlemeyiz.
“MS HASTALIĞI YOKTUR, MS HASTASI VARDIR. HER HASTADA FARKLI BİR ÖZELLİK VE GİDİŞAT OLABİLİR. HİÇBİR HASTAYLA KENDİNİZİ KIYASLAMAYIN.”
Adam cevap bekliyordu benden. Okuduğum kitabı kapatarak kaldırdım ve döktürmeye başladım;
“Siz de iyisiniz”
“Olur mu hiç şu halime bak. Koltuk değnekleri olmadan adım bile atamıyorum.”
“Yaş kaç?”
“44”
“Bak ben de 36 yaşındayım ve yarın ölsem gözüm arkada gitmem. Ölümcül de olmadığı söyleniyor hastalığımızın. Sen gelmişsin 44 yaşına ve dert yanıyorsun. Doğru çok kolay bir şey değil ama MS olasıya kadar da öyle veya böyle hayatımızı yaşadık. Onkolojinin önünden geçerken içeri baksaydın 3-4 yaşındaki lösemi ile mücadele eden çocukları görürdün ve haline şükrederdin. O yüzden iyisin iyisin.”

Hakan ALGAN
(Maçın Sonunu Sen Belirle)